Cukrzyca jest to przewlekła choroba metaboliczna, której podstawowym objawem jest podwyższony poziom cukru (glukozy) we krwi.
Cukrzycę dzieli się na następujące 4 podstawowe typy: cukrzyca typu I, cukrzyca typu II, cukrzyca ciężarnych oraz cukrzyca wtórna.
Zapraszamy do zapoznania się z materiałami edukacyjno-informacyjnymi na temat objawów, profilaktyki i postępowania w przypadku zachorowania na cukrzycę

W Polsce liczba chorych na cukrzycę przekracza 3 mln, z czego jedna trzecia nie wie o swojej chorobie. Z zebranych danych wynika, że wiek przeciętnego diabetyka chorego na cukrzycę typu II wynosi 64 lata, średnio choruje on od 10 lat, ma nadwagę oraz podwyższoną wartość hemoglobiny glikowanej. Cukrzyca stanowi rocznie przyczynę ponad 5 mln zgonów, to jest 14,5% zgonów ogółem ludzi na świecie. Prawie połowa zgonów dotyczy osób, którzy nie przekroczyli 60 roku życia. W 2015 roku z powodu cukrzycy zmarło 627 tys. osób (w tym 27% zgonów Europy dotyczyło osób w wieku poniżej 60 r.ż). W Polsce w 2014 roku z powodu cukrzycy zmarło 21 483 osób.

Najczęstszą przyczyną zgonów wśród osób z cukrzycą są powikłania sercowonaczyniowe. Konsekwencjami nieleczonej lub źle kontrolowanej glikemii jest utrzymujący się przewlekle podwyższony poziom glukozy we krwi, który prowadzi do rozwoju licznych powikłań o podłożu mikro i makro naczyniowym. Szacuje się, że z powodu tych powikłań umiera od 50 do 70% diabetyków. Do najczęstszych makroangiopatii należą: nadciśnienie tętnicze, choroba niedokrwienia serca oraz zawał mięśnia sercowego.

Wyniki badania przeprowadzonego województwie mazowieckim w 2012 roku w ramach
Narodowego Programu Zwalczania Cukrzycy na 1 500 osobowej populacji potwierdziło, iż mimo znacznego rozwoju współczesnej medycyny cukrzyca typu II w dalszym ciągu jest diagnozowana w zaawansowanym stadium.

Cukrzyca nie ma tylko poważnej implikacji klinicznej, ale również ogromne konsekwencje społeczno-ekonomiczne, zwłaszcza u osób w wieku podeszłym. W 2012 roku wartość leczenia szpitalnego chorych z rozpoznaną cukrzycą w grupie wiekowej 60+ wyniosła ponad 107 mln złotych, natomiast finansowanie świadczeń udzielanych w ramach ambulatoryjnej opieki specjalistycznej wyniosło w tej grupie wiekowej blisko 41 mln złotych. Niepokojący jest fakt, że w porównaniu do populacji światowej polskie społeczeństwo jest nieco starsze i w związku z tym bardziej narażone na cukrzycę. Ponad 29% Polaków przekroczyło 55 r.ż. Mimo wysiłków podejmowanych przez instytucje ochrony zdrowia, lekarzy oraz stowarzyszeń diabetyków, cukrzyca pozostaje jednym z trudniejszych wyzwań dla współczesnej medycyny, a problemy związane z diabetologią wciąż czekają na skuteczne rozwiązania.

Podkreślenia wymaga fakt, iż objawy cukrzycy u osób w wieku podeszłym często są słabiej wyrażone niż u osób młodszych lub zamaskowane przez objawy innych chorób, co utrudnia i opóźnia rozpoznanie cukrzycy. W związku z powyższym istnieje konieczność wykonywania badań przesiewowych w kierunku cukrzycy zwłaszcza u osób starszych.

Cukrzyca jest jedną z głównych przyczyn utraty wzroku i schyłkowej choroby nerek u osób w wieku produkcyjnym. Stanowi najczęstszą przyczynę amputacji kończyn dolnych, zwiększa ryzyko niedokrwiennej choroby serca i udaru mózgu 2–4-krotnie, zagraża rozwojowi płodu i powoduje obumarcie płodów. Hamuje rozwój osób młodych, ogranicza produktywność dorosłych i niszczy spokój osób w wieku podeszłym. Cukrzyca powoduje znaczne obciążenie ekonomiczne dla całego społeczeństwa, jak też dla chorych i ich rodzin. Jest odpowiedzialna za wykorzystanie 1/10 wszystkich wydatków na opiekę medyczną w skali całych państw. Cukrzyca, jako choroba cywilizacyjna i społeczna, wymaga systemowego podejścia poprzez tworzenie nowych międzynarodowych, krajowych i lokalnych programów zwalczania cukrzycy.